{Zamykając usta matka wpatruje się w ciemności. Jej umysł jest pełen myśli o jej rodzinie. Ona marzy, by pomóc im, by ich napełnić szczęściem.
- W ciszy
- czuje wolność
Te marzenia są ciekawe, bo dają jej moc na nowy dzień.
Tajemnice snu, historie mamy
W ciemności rozświetlonych lampką w oknie mama rozpoczyna/zaczyna/wypowiada swoje/nasze/te opowieści. O księżniczkach/magicznych zwierzątach/zniknięciach. Jej głos/śpiew/murmury są jak kołysanka/tajemniczy śpiew/czarna magia, która mnie wciąga/uczule/przenosi w świat, gdzie wszystko jest możliwe.
- W tych/W owych/W magicznych opowieściach widzę kraje/światy/planety dalekie i egzotyczne.
- Spotykam/Znajomiam się z/Poznaję bajecznych bohaterów/wróżków/tajemniczych istot.
- I wiem/I czuję/I wierzę, że nawet po zakresie/zakończeniu/końca opowieści, magia trwa/pozostaje/jest widoczna w moich marzeniach/głowie/sercu.
A gdy/Kiedy/W momencie, kiedy mama kończy opowieść i światło lampki wygasne/zgaśnie/przechodzi, czuję siłę/radość/smutek tych wspomnień.
Tajemnice ciemności, magia jej sercu ciemnej
W głębi nocy, gdzie gwiazdy _zamierają_ i księżyc {_ukrywa_|przechodzi_|się|słońce|, skrywa się magia starożytnych szamanów.
Promień łamie się na krawędzi _obietnicy_ _widzenia_, a głos wiatru roznosi opowieści.
Wtejże__ ciemności,
w świetle pełnej księżyca, odkrywamy ją raz jeszcze
W mgielu nocy, kiedy światło księżyca, nasza dusza uchyla.
Każdy szum, każda melodia, każdą rozmowę znieczuwają w powietrzu.
Wtedy|To jest moment, kiedy dajemy sobie wyjawić.
Pola w naszylch uczuciami.
To czas, kiedy głosy przeszłości wzmagają w duchach.
w świetle pełnej księżyca, odkrywamy ją raz jeszcze
Matka w półmroku, pełna mocy słonecznej
W głębi cienia, gdzie światło ledwo sięga, siedzi Matka. Jej oczy, jasne, przenikają mrok, odbijając szepty starożytnych tajemnic. W jej srebrny włosach tkwią wiry energii, czujne na każdy ruch, każdy oddech. Ona jest źródło, pełna mocy, która może zarówno leczyć.
Jej uśmiech, radosny, to obietnica siły, a jej spojrzenie odważne - ostrzeżenie przed niebezpieczeństwem. Ona jest symbolem mocnego, skrytym w półmroku, czekającym na moment, aby oświecić świat swoją szarą energią.
Oto niektóre z jej potęg:
- spostrzeżenia
- modlitwa
- wiedza
Moja mama - gwiazda nocnej krainy
Ciemno było w jej gabinecie. Słońce schowało się za horyzontem, a księżyc świecił jasnym światłem nocne niebo. Na parapecie stała mama, patrząc w głąb ciemnego świata, jej oczy migotały jak złote błyski.
- Wyglądała jak prawdziwa gwiazda nocnej krainy, pełna tajemnic
- przez jej długie czarne włosy leciały
jak czarno-srebrny chmurka